Ndugu zangu,
Ninaposikiliza mijadala bungeni juu ya dhana ya uchumi wa viwanda napata uelewa mpya kuwa huenda hatuelewani kama taifa tuna maana gani katika hilo la uchumi wa viwanda.
Mimi nadhani, kuwa tunaposema viwanda tunapaswa pia kuangalia ngazi; vidogo, vya kati na vikubwa.
Kwa mujibu wa ripoti za OECD na Africa Economic Outlook, Tanzania inatajwa kuwa ni emerging economy na emerging market. Kwamba nchi yetu ina viashiria vya kuwa na mazingira na uchumi na soko linalokua.
Ni kwenye mijadala hii ya Bungeni, unaona, kuwa yumkini kwenye safari yetu hii ya maendeleo ya uchumi wa viwanda bado njia tunayopita haijawa clearly defined, kwamba wenye wajibu wa kuonyesha njia wakati mwingine wanashikwa na vigugumizi. Na wakati mwingine wanaonyesha kabisa kutojiamini kwenye kuongoza safari yenyewe.
Ni lazima wenye dhamana za uongozi watangulie na wawe na uelewa mpana wa kile wanachokisimamia. Wawe na uwezo wa kuifafanua dhana hii ya ujenzi wa uchumi wa viwanda.
Wanavyoonyesha kushindwa kuifanya kazi hiyo, ndipo negative forces na zaidi zenye kusukumwa na maslahi binafsi ya kisiasa, zinapojitokeza na kuonyesha magugu mengi kwenye njia tunayopita. Ndio haya ya kudhani viwanda ni kama vile vya Urafiki, Sunguratex, Bora Shoes na kadhalika. Ni industrial nostalgia. Katika mazingira ya sasa, ni vigumu kurudi kwenye Bora Shoes Company na Serikali kumiliki viwanda. Kuna mtazamo mpya kwenye dunia ya sasa. Ujenzi wa viwanda uongozwe na sekta binafsi na Serikali kazi yake kubwa ni kuandaa mazingira bora ya kukua kwa uchumi wa viwanda.
Ni dhahiri, kuelekea kwenye maendeleo ya viwanda kuna changamoto nyingi, lakini, kuna fursa nyingi pia. Tukiangalia changamoto tu, safari yetu hatutaimaliza.
Na mafanikio ya ujenzi wa uchumi wa viwanda si suala la kufikiwa ndani ya miaka kumi. Yaweza kuchukua hata miaka 30, lakini misingi lazima ijengwe sasa.
Mara nyingi naandika, kuwa historia ni Mwalimu Mzuri. Katika hili la viwanda tunaweza kuziangalia tofauti za kimitazamo hata miaka ile ya sitini.
Kwenye hili la uchumi wa viwanda, Julius Nyerere na Oscar Kambona walikuwa ni kama Gandhi na Nehru kwa India. Nyerere na Kambona walikuwa na uzalendo na utashi wa kuijenga nchi yao waliyozaliwa na waliyoipigania- Tanganyika.
Isipokuwa, walitofautiana kwenye njia ya kupita. Julius alitaka kupita njia ya Ghandi- Village Swaraj. Kwa maana ya kuimarisha vijiji vya Ujamaa na kujenga misingi ya Ujamaa na Kujitegemea. Kwamba vijiji vijitegemee kwa chakula. Uzalishaji uwe wa ushirika na mengineyo yenye kutofautiana na njia ya ubepari kama ya Nehru.
Nehru , tofauti na Ghandi, aliamini kuwa maendeleo ya India yangepatikana kwa kuimarisha viwanda na biashara. Kwa kutumia sayansi na teknolojia ya kisasa kwa viwandani. Na ndivyo ilivyokuwa kwa Kambona.
Naamini, kuwa Julius na Oscar walikuwa na ya kuchanganya kwenye maono yao. Kisha wangepata mseto ulio bora kwa Nchi.
Ndivyo ilivyo sasa kwetu.
Kuna umuhimu wa kuchukua kila kilicho bora katika kila mtazamo na baadae kuchanganya.
Pichani ni kijijini kwetu Nyeregete.
Maggid Mjengwa.
0754 678 252
Ninaposikiliza mijadala bungeni juu ya dhana ya uchumi wa viwanda napata uelewa mpya kuwa huenda hatuelewani kama taifa tuna maana gani katika hilo la uchumi wa viwanda.
Mimi nadhani, kuwa tunaposema viwanda tunapaswa pia kuangalia ngazi; vidogo, vya kati na vikubwa.
Kwa mujibu wa ripoti za OECD na Africa Economic Outlook, Tanzania inatajwa kuwa ni emerging economy na emerging market. Kwamba nchi yetu ina viashiria vya kuwa na mazingira na uchumi na soko linalokua.
Ni kwenye mijadala hii ya Bungeni, unaona, kuwa yumkini kwenye safari yetu hii ya maendeleo ya uchumi wa viwanda bado njia tunayopita haijawa clearly defined, kwamba wenye wajibu wa kuonyesha njia wakati mwingine wanashikwa na vigugumizi. Na wakati mwingine wanaonyesha kabisa kutojiamini kwenye kuongoza safari yenyewe.
Ni lazima wenye dhamana za uongozi watangulie na wawe na uelewa mpana wa kile wanachokisimamia. Wawe na uwezo wa kuifafanua dhana hii ya ujenzi wa uchumi wa viwanda.
Wanavyoonyesha kushindwa kuifanya kazi hiyo, ndipo negative forces na zaidi zenye kusukumwa na maslahi binafsi ya kisiasa, zinapojitokeza na kuonyesha magugu mengi kwenye njia tunayopita. Ndio haya ya kudhani viwanda ni kama vile vya Urafiki, Sunguratex, Bora Shoes na kadhalika. Ni industrial nostalgia. Katika mazingira ya sasa, ni vigumu kurudi kwenye Bora Shoes Company na Serikali kumiliki viwanda. Kuna mtazamo mpya kwenye dunia ya sasa. Ujenzi wa viwanda uongozwe na sekta binafsi na Serikali kazi yake kubwa ni kuandaa mazingira bora ya kukua kwa uchumi wa viwanda.
Ni dhahiri, kuelekea kwenye maendeleo ya viwanda kuna changamoto nyingi, lakini, kuna fursa nyingi pia. Tukiangalia changamoto tu, safari yetu hatutaimaliza.
Na mafanikio ya ujenzi wa uchumi wa viwanda si suala la kufikiwa ndani ya miaka kumi. Yaweza kuchukua hata miaka 30, lakini misingi lazima ijengwe sasa.
Mara nyingi naandika, kuwa historia ni Mwalimu Mzuri. Katika hili la viwanda tunaweza kuziangalia tofauti za kimitazamo hata miaka ile ya sitini.
Kwenye hili la uchumi wa viwanda, Julius Nyerere na Oscar Kambona walikuwa ni kama Gandhi na Nehru kwa India. Nyerere na Kambona walikuwa na uzalendo na utashi wa kuijenga nchi yao waliyozaliwa na waliyoipigania- Tanganyika.
Isipokuwa, walitofautiana kwenye njia ya kupita. Julius alitaka kupita njia ya Ghandi- Village Swaraj. Kwa maana ya kuimarisha vijiji vya Ujamaa na kujenga misingi ya Ujamaa na Kujitegemea. Kwamba vijiji vijitegemee kwa chakula. Uzalishaji uwe wa ushirika na mengineyo yenye kutofautiana na njia ya ubepari kama ya Nehru.
Nehru , tofauti na Ghandi, aliamini kuwa maendeleo ya India yangepatikana kwa kuimarisha viwanda na biashara. Kwa kutumia sayansi na teknolojia ya kisasa kwa viwandani. Na ndivyo ilivyokuwa kwa Kambona.
Naamini, kuwa Julius na Oscar walikuwa na ya kuchanganya kwenye maono yao. Kisha wangepata mseto ulio bora kwa Nchi.
Ndivyo ilivyo sasa kwetu.
Kuna umuhimu wa kuchukua kila kilicho bora katika kila mtazamo na baadae kuchanganya.
Pichani ni kijijini kwetu Nyeregete.
Maggid Mjengwa.
0754 678 252