Synthesizer
Platinum Member
- Feb 15, 2010
- 12,267
- 21,443
Ni jambo la kutafakari juu ya urafiki kati ya Magufuli na Kagame. Binafsi nimependezwa sana na maendeleo ambayo Kagame ameiletea Rwanda, lakini niko macho sana na gharama ambayo Rwanda wamelipa ili kupata maendeleo hayo, hasa ukiangalia tuhuma nyingi na nyingine nzito dhidi ya uongozi wa Kagame nchini Rwanda.
Mambo wanayokabili wana harakati na wanasiasa wa upinzani nchini Rwanda, kutia ndani na wale wenye mtazamo tofauti na Kagame, yako wazi kwa kila mtu. Ni kama Kagame amekuwa akiongoza Rwanda kwa philosophy kwamba "the end justifies the means".
Labda kweli, maana kuna wakati Waziri Mkuu mmoja wa Uingereza aliwahi kusema kitu kama democracy is government of the people, by the people, for the people, but national development is most efficient when the people shut up and let their democratically elected (and appointed) leaders do their job.
Hivyo suala la kujiuliza ni kama Tanzania tunaelekea njia waliyoipitia Rwanda ili kupata maendeleo ya kujivunia waliyo nayo sasa. Ni maendeleo makubwa wameyapata, lakini gharama yake katika nyanja za demokrasia na haki za binadamu zimekuwa kubwa pia, kama tunavyotaarifiwa katika vyombo vya habari.
Sasa swali la kujiuliza ni kwamba, Magufuli naye anataka kujifunza kwa Kagame kwamba "the end justifies the means", kwamba the end we want ni Tanzania iliyoendelea sana, na ole wako utakaeonekana hauko nasi katika nia hiyo?
Wengine hata wanatoa mfano wa Libya; maendeleo yao chini ya Ghadafi mwenye kudhibiti democracy, na matokeo ya kumwondoa Ghadafi ili kuwa na demokrasia. Hivyo utaulizwa uchague; unataka demokrasi na umasikini na ufisadi au demokrasi iliyodhibitiwa na maendeleo bila ufisadi? Tunaambiwa Afrika tuna machaguo hayo mawili tu; kwamba Afrika Kusini ni mfano mzuri wa demokrasi na ufisadi unaokua kwa kasi. Sijui kama Botswana wamefanikiwa kuwa na demokrasi huru na maendeleo.
Labda kwa hali ya uozo Tanzania tuliyokuwa tumefikia, hicho ndicho tunahitaji, angalau kwa miaka kumi ijayo, unorthodox democracy justified by the end.
Mambo wanayokabili wana harakati na wanasiasa wa upinzani nchini Rwanda, kutia ndani na wale wenye mtazamo tofauti na Kagame, yako wazi kwa kila mtu. Ni kama Kagame amekuwa akiongoza Rwanda kwa philosophy kwamba "the end justifies the means".
Labda kweli, maana kuna wakati Waziri Mkuu mmoja wa Uingereza aliwahi kusema kitu kama democracy is government of the people, by the people, for the people, but national development is most efficient when the people shut up and let their democratically elected (and appointed) leaders do their job.
Hivyo suala la kujiuliza ni kama Tanzania tunaelekea njia waliyoipitia Rwanda ili kupata maendeleo ya kujivunia waliyo nayo sasa. Ni maendeleo makubwa wameyapata, lakini gharama yake katika nyanja za demokrasia na haki za binadamu zimekuwa kubwa pia, kama tunavyotaarifiwa katika vyombo vya habari.
Sasa swali la kujiuliza ni kwamba, Magufuli naye anataka kujifunza kwa Kagame kwamba "the end justifies the means", kwamba the end we want ni Tanzania iliyoendelea sana, na ole wako utakaeonekana hauko nasi katika nia hiyo?
Wengine hata wanatoa mfano wa Libya; maendeleo yao chini ya Ghadafi mwenye kudhibiti democracy, na matokeo ya kumwondoa Ghadafi ili kuwa na demokrasia. Hivyo utaulizwa uchague; unataka demokrasi na umasikini na ufisadi au demokrasi iliyodhibitiwa na maendeleo bila ufisadi? Tunaambiwa Afrika tuna machaguo hayo mawili tu; kwamba Afrika Kusini ni mfano mzuri wa demokrasi na ufisadi unaokua kwa kasi. Sijui kama Botswana wamefanikiwa kuwa na demokrasi huru na maendeleo.
Labda kwa hali ya uozo Tanzania tuliyokuwa tumefikia, hicho ndicho tunahitaji, angalau kwa miaka kumi ijayo, unorthodox democracy justified by the end.