Tanzania ni nchi tajiri ki rasilimali kuliko ncho zote za afrika mashariki lakini utajiri huu wa rasilimali hauko reflected katika maisha ya watu au kipato, Tatizo liko wapi?
tatizo kubwa la tanzania ni kutokuwepo mstari unaosema mwanzo na mwisho wa mwanasiasa ni huu na mwanzo na mwisho wa wataalamu ni huu.
wanasiasa wamekuwa wakifanya maamuzi yanayotakiwa kufanywa na wataalamu na katika kufanya hivyo ni sawa na wacheza mpira wanaokuwa uwanjani hawajui gali lao liko wapi na matokeo yake wakati mwingine wanabutua hata kuelekea gorini kwao.
ipo mifano iliyo wazi kuonyesha tofauti kubwa mfano baina ya kenya na tanzania nchi ambazo ukizingalia kimitaji ya rasilimali utashangaa jinsi gani kenya inaweza kuwa juu ya tanzania.
1. kwanza ni mfumo wa vitambulisho.
ni kwa jinsi gani nchi yetu haioni umuhimu wa vitambulisho hata kiuchumi? kenya wameweka mfumo wa vitambulisho vya taifa ambavyo wanaweza kudhibiti wageni. huwezi kuwa na uchumi unakua huna mfumo wa kudhibiti wageni na majirani zako wasiwe wanaingia kutafuta maisha. ukiwa na vitambulishop vya taifa huhitaji kutumia gharama kwa kila taasisi kuwa na ka mfumo kake kadogo ka kutambua wateja wake. ukiwa na vitambulisho vya taifa ni rahisi kudhibiti ukwepaji kodi, watumishi hewa, uhalifu na kila kitu. mwanasiasa ndiye anaweza kuhold vitambulisho vya taifa kwa miaka mingi kama kwetu na kufast track vitambulisho vya kura ili kubaini wapiga kura, kuhangaika kutumia gharama kubwa kukabiliana na changamoto moja moja kivyake badala ya kutumia gharama kidogo katika vitambulisho vya taifa.
2. kuna mtu mmoja alikuwa anadai uchumi wa tanzania uko juu ya uchumi wa kenya akidai tanzania kuna magari ya kifahari mengi kuliko kenya. hatujiulizi kwa nini kenya shilingi yao iko imara miaka mingi huku sisi shilingi yetu ikiporomoka? wao wanatumia wataalamu wanawaambia magari yanadrain uchumi wao kwa kuwa ni imports. wakaamua kuweka mifumo ambayo wakipiga mahesabu kwa mwaka ni wanatoa foreign currency kiasi gani katika sekita hiyo iko chini kulinganaisha na sisi tukidhani ni ufahari. wanasiasa wanafocus kutatua changamoto katika sekita hii kwa kuongeza barabara tu. yawezekana hii ni presha ya juu hivyo haitatuliwi kwa kuongeza mishipa ili damu ipite kwa urahisi bali kupunguza unene pengine kwa kupunguza vyakula vya mafuta. wataalamu wanaweza kuona lakini mwanasiasa anaona barabara tu kuwa ndio tatizo.
3.inashangaza kuona katika awamu ya nne serikali ilitoa ruzuku kwa mbole mavuno yakaongezeka. wakuu wa mikoa wakawa wanapiga marufuku kwa mikoa ya mpakani kama mbeya na rukwa kuuza chakula nje? kama wataalamu wangekuwa wametumika wangewashauri serikali kuwa kuuza chakula nje hata kama hakilipi kodi kina faida kubwa sana kwa taifa kuliko chakula kinachoozea kwa wakulima. kuzuia wakulima kuuza kunawakatisha tamaa hivyo huku unahamasisha kilimo kwa kutoa ruzuku huku unazui maendeleo kwa kuua masoko ya mazao ya kilimo.
kimsingi kwa tanzania tunabutua tu, kila taasisi inapanga mambo yake, kila mwanasiasa ni mtaalamu anafanya maamuzi yake. hii sio mipango hata kama tuna kaskeletoni kanaitwa mpango wa taifa na kila mmoja anaweka nyama yake.
tunahitaji kuweka mstari baina ya utaalamu na wanasiasa.
mstari huu ni wanasiasa kutambua kuwa wao kazi yao ni kuhamasisha na kusimamia mipango iliyokwisha pangwa na sio wao kuwapangia wataalamu.
huwezi kuamini kusikia tanzania tuna gesi, alafu kwa mwaka tunaingiza mafuta zaidi ya lita bilioni tatu. tumevumbua gesi tunasikia wanasiasa wakisimama kwenye majukwaa wakijigamba sisi kuondokana na umeme wa maji kwa kuanza kutumia gesi. kwa mwanasiasa haya ni maendeleo makubwa lakini je wataalamu wanakubali haya ni maendeleo?
kama wataalamu wangetumika kwanza kupanga tungebaini kuwa tunaweza kupata faida kupitia gesi yetu kwa kuanzia nyumbani kupunguza imports za mafuta. kwa nini tusianze mchakato wa kubadilisha magari yetu kutumia gesi. umeme wa maji kuuzalisha ni bei nafuu sana kulinganisha na gesi na kwa kuwa gesi ni biashara basi gesi itumike kwa emergency tu lakini lazima tuendelee kuzalisha umeme kwa maji.
kuchora mstari ni kwa kutumia wataalamu kuplan na wanasiasa wote wanaanza kuhamasisha mpango wa serikali uliopangwa. Sio kuwapa vichwa vya habari kila mmoja akajaze nyama zake bali kama ni kilimo wataalamu wanaandaa mpango wa kuendeleza kilimo ambapo wizara ya kilimo inaambiwa wajibu wake, wizara ya fedha inaambiwa wajiwa wake, halmashauri zinaambiwa wajibu wake, wakulima na kila mdau anajua wanatakiwa kufanya ni wakati gani.
kila anayesimama kwenye jukwaa anatekele mpango ule ule, kila aliyekaa ofisini anatekeleza mpango uleule, kila anayetoza ushuru anatekeleza mpango uleule, kila anauza pembejeo anatekeleza mpango uleule, anayetoa mikopo anatekeleza mpango uleule, anayelima anatekeleza mpango ule ule.
lakini kuwaachia hasa wanasiasa kila mtu akapanga yake, wale wanaoelekezwa nao kila mmoja anatekeleza yake. huyu anasimama kwenye jukwaa anaahidi ruzuku ya mbole huyu anasimama jukwaa lilelile anapiga marufuku masoko yaliyopo kama kuuza nje au kutengeneza vinywaji wakati anakoelekeza masoko halali anayoyataja hayapo kwa wakati huo na yeye hana mpango wowote. hii ni kutokuwa na mipango na kila mmoja anabutua anavyotaka hakuna timu inaweza kupata ushindi haswa kama kwenye mchezo kuna timu ziko makini sana.
tatizo kubwa la tanzania ni kutokuwepo mstari unaosema mwanzo na mwisho wa mwanasiasa ni huu na mwanzo na mwisho wa wataalamu ni huu.
wanasiasa wamekuwa wakifanya maamuzi yanayotakiwa kufanywa na wataalamu na katika kufanya hivyo ni sawa na wacheza mpira wanaokuwa uwanjani hawajui gali lao liko wapi na matokeo yake wakati mwingine wanabutua hata kuelekea gorini kwao.
ipo mifano iliyo wazi kuonyesha tofauti kubwa mfano baina ya kenya na tanzania nchi ambazo ukizingalia kimitaji ya rasilimali utashangaa jinsi gani kenya inaweza kuwa juu ya tanzania.
1. kwanza ni mfumo wa vitambulisho.
ni kwa jinsi gani nchi yetu haioni umuhimu wa vitambulisho hata kiuchumi? kenya wameweka mfumo wa vitambulisho vya taifa ambavyo wanaweza kudhibiti wageni. huwezi kuwa na uchumi unakua huna mfumo wa kudhibiti wageni na majirani zako wasiwe wanaingia kutafuta maisha. ukiwa na vitambulishop vya taifa huhitaji kutumia gharama kwa kila taasisi kuwa na ka mfumo kake kadogo ka kutambua wateja wake. ukiwa na vitambulisho vya taifa ni rahisi kudhibiti ukwepaji kodi, watumishi hewa, uhalifu na kila kitu. mwanasiasa ndiye anaweza kuhold vitambulisho vya taifa kwa miaka mingi kama kwetu na kufast track vitambulisho vya kura ili kubaini wapiga kura, kuhangaika kutumia gharama kubwa kukabiliana na changamoto moja moja kivyake badala ya kutumia gharama kidogo katika vitambulisho vya taifa.
2. kuna mtu mmoja alikuwa anadai uchumi wa tanzania uko juu ya uchumi wa kenya akidai tanzania kuna magari ya kifahari mengi kuliko kenya. hatujiulizi kwa nini kenya shilingi yao iko imara miaka mingi huku sisi shilingi yetu ikiporomoka? wao wanatumia wataalamu wanawaambia magari yanadrain uchumi wao kwa kuwa ni imports. wakaamua kuweka mifumo ambayo wakipiga mahesabu kwa mwaka ni wanatoa foreign currency kiasi gani katika sekita hiyo iko chini kulinganaisha na sisi tukidhani ni ufahari. wanasiasa wanafocus kutatua changamoto katika sekita hii kwa kuongeza barabara tu. yawezekana hii ni presha ya juu hivyo haitatuliwi kwa kuongeza mishipa ili damu ipite kwa urahisi bali kupunguza unene pengine kwa kupunguza vyakula vya mafuta. wataalamu wanaweza kuona lakini mwanasiasa anaona barabara tu kuwa ndio tatizo.
3.inashangaza kuona katika awamu ya nne serikali ilitoa ruzuku kwa mbole mavuno yakaongezeka. wakuu wa mikoa wakawa wanapiga marufuku kwa mikoa ya mpakani kama mbeya na rukwa kuuza chakula nje? kama wataalamu wangekuwa wametumika wangewashauri serikali kuwa kuuza chakula nje hata kama hakilipi kodi kina faida kubwa sana kwa taifa kuliko chakula kinachoozea kwa wakulima. kuzuia wakulima kuuza kunawakatisha tamaa hivyo huku unahamasisha kilimo kwa kutoa ruzuku huku unazui maendeleo kwa kuua masoko ya mazao ya kilimo.
kimsingi kwa tanzania tunabutua tu, kila taasisi inapanga mambo yake, kila mwanasiasa ni mtaalamu anafanya maamuzi yake. hii sio mipango hata kama tuna kaskeletoni kanaitwa mpango wa taifa na kila mmoja anaweka nyama yake.
tunahitaji kuweka mstari baina ya utaalamu na wanasiasa.
mstari huu ni wanasiasa kutambua kuwa wao kazi yao ni kuhamasisha na kusimamia mipango iliyokwisha pangwa na sio wao kuwapangia wataalamu.
huwezi kuamini kusikia tanzania tuna gesi, alafu kwa mwaka tunaingiza mafuta zaidi ya lita bilioni tatu. tumevumbua gesi tunasikia wanasiasa wakisimama kwenye majukwaa wakijigamba sisi kuondokana na umeme wa maji kwa kuanza kutumia gesi. kwa mwanasiasa haya ni maendeleo makubwa lakini je wataalamu wanakubali haya ni maendeleo?
kama wataalamu wangetumika kwanza kupanga tungebaini kuwa tunaweza kupata faida kupitia gesi yetu kwa kuanzia nyumbani kupunguza imports za mafuta. kwa nini tusianze mchakato wa kubadilisha magari yetu kutumia gesi. umeme wa maji kuuzalisha ni bei nafuu sana kulinganisha na gesi na kwa kuwa gesi ni biashara basi gesi itumike kwa emergency tu lakini lazima tuendelee kuzalisha umeme kwa maji.
kuchora mstari ni kwa kutumia wataalamu kuplan na wanasiasa wote wanaanza kuhamasisha mpango wa serikali uliopangwa. Sio kuwapa vichwa vya habari kila mmoja akajaze nyama zake bali kama ni kilimo wataalamu wanaandaa mpango wa kuendeleza kilimo ambapo wizara ya kilimo inaambiwa wajibu wake, wizara ya fedha inaambiwa wajiwa wake, halmashauri zinaambiwa wajibu wake, wakulima na kila mdau anajua wanatakiwa kufanya ni wakati gani.
kila anayesimama kwenye jukwaa anatekele mpango ule ule, kila aliyekaa ofisini anatekeleza mpango uleule, kila anayetoza ushuru anatekeleza mpango uleule, kila anauza pembejeo anatekeleza mpango uleule, anayetoa mikopo anatekeleza mpango uleule, anayelima anatekeleza mpango ule ule.
lakini kuwaachia hasa wanasiasa kila mtu akapanga yake, wale wanaoelekezwa nao kila mmoja anatekeleza yake. huyu anasimama kwenye jukwaa anaahidi ruzuku ya mbole huyu anasimama jukwaa lilelile anapiga marufuku masoko yaliyopo kama kuuza nje au kutengeneza vinywaji wakati anakoelekeza masoko halali anayoyataja hayapo kwa wakati huo na yeye hana mpango wowote. hii ni kutokuwa na mipango na kila mmoja anabutua anavyotaka hakuna timu inaweza kupata ushindi haswa kama kwenye mchezo kuna timu ziko makini sana.